نشانه هاي افسردگي عبارتند از
1. وجود خلق افسرده در بيشتر اوقات روز و تقريباً همه روزه، خواه از طريق گزارش ذهني؛ مثلاً: احساس غمگيني يا پوچي و خواه مشاهده ديگران؛ همانند غمگيني و اشکبار بودن.
2. کاهش قابل ملاحظة علاقه يا احساس لذت نسبت به همه يا تقريباً همه فعاليت ها در بيشتر اوقات روز.
3. کاهش يا افزايش شديد وزن، بدون رژيم غذايي و يا کاهش يا افزايش اشتها؛ تقريباً در همة روزها.
توجه: در کودکان، ناتواني براي رسيدن به وزن مورد انتظار را، هميشه در نظر داشته باشيد.
4. بي خوابي يا پرخوابي؛ تقريباً هر روز.
5. خستگي شديد يا از دست دادن انرژي؛ تقريباً هر روز.
6. احساس بي ارزشي يا گناه افراطي.
7. کاهش توانائي تفکر و يا تمرکز، يا بلا تصميمي؛ تقريباً در هر روز.
8. افکار تکرار شونده در مورد مرگ؛ البته نه به صورت ترس از مرگ؛ بلکه انديشه پردازي مکرر در مورد خودکشي، بدون يک طرح خاص يا اقدام به خودکشي با طرح خاص
بر اساس پژوهش ها و آمارها اگر شخصى حداقل 5 علامت از علايم و معيارهاى ذكر شده را به طور همزمان و در يك دوره دو هفته اى داشته باشد و عملكردش نيز دچار تغيير و تنزل شود، اين فرد افسرده تلقى مى شود. نكته اى كه بايد به آن توجه كرد اين است كه حتماً يكى از علايم پنج گانه براى تشخيص افسردگى اساسى بايد داشتن خُلق افسرده يا بى علاقگى و بى لذتى از مواهب و فعاليت هاى زندگى باشد.[1]
تذكر: براي درمان افسردگي ابتدا از روان پزشك و سپس از روان شناس باليني حاذق متدين مدد بگيريد.

پی نوشت :
1.سايت انديشه قم دات كام، توصيه هاي تربيتي